Jaar van de Bij: introductie
2012 is uitgeroepen tot het jaar van de bij. En dat is niet voor niets. Het
gaat niet goed met de bijen. Honingbijen hebben te lijden van een
parasiet (de varoa mijt) die imkers per ongeluk met een Aziatisch ras
hebben geïmporteerd. De Aziatische bijen wisten er weg mee, door te
poetsen maar onze bijen niet en raken er danig door verzwakt . Ook
hebben de honingbijen te lijden van nieuwe bestrijdingsmiddelen
(neonicotinen), die weliswaar minder giftig zijn dan DDT e.d, maar die wel
het effect hebben dat bijen hun oriëntatievermogen verliezen. Daarom
heet deze “ziekte” ook wel de verdwijnziekte omdat een heel volk opeens
verdwijnt (en niet dood bij de kast ligt, maar ergens in het veld
verpieterd). Weinig mensen weten dat er nog 350 andere soorten bijen
bestaan. Dat zijn meestal solitaire bijen. D.w.z. ze vormen geen volken
zoals de honingbijen en hebben daarom geen angeltje nodig om hun
honingvoorraden te beschermen tegen grote rovers als mens,muis, das of
beer. Solitaire bijen lijden weer op een andere manier onder het
gerommel van ons mensheid. Ze zijn meestal afhankelijk van een beperkt
aantal plantensoorten en in onze stedelijke samenlevingen is er steeds
minder ruimte voor ander groen dan saai nutsgroen. Gebrek aan
broodnodige waardplanten is dus een eerste bedreiging. Een 2e
bedreiging is dat ze veilige natuurlijke holletjes nodig hebben om hun
larven groot te brengen. En door het grootschalig mechanisch
groenbeheer worden te veel van hun natuurlijke gaatjes kapot geklepeld,
gehakseld of gemaaid. Daarom bouwen we als Heimanshof al een 4 tal
jaren bijen- of insectenhotels: holletjesparadijzen om deze solitaire bijen
een veilige nestelgelegenheid te bieden(foto) Ook dit jaar weer een 20-tal,
die we graag aan scholen en bedrijven ter beschikking stellen om
vooroordelen tegen “lastige” insecten om te zetten in een fascinatie voor
de eindeloze variatie in de insectenwereld. Dit is de 1e column van een
serie over wilde bijensoorten.
