In de serie over bijzondere bomen in de Haarlemmermeer deze week de
4e soort. Dit i.v.m. routes van monumentale en bijzonder bomen, die we
willen gaan maken. Deze routes moeten deels te voet (per woonkern),
deels op de fiets en deels met de auto te bezoeken zijn. Deze week een
wilde citroen uit mijn eigen tuin als inspirerend voorbeeld. Deze extreem
gedoornde struik (met doorns tot wel 10 cm lang) kwam spontaan op in
de schaduw op het noorden en begon een jaar of 4 geleden prachtige
bloemen te krijgen in april/mei. Laat in de herfst werden dit onduidelijke
gele vruchten. Jaarlijks nam de bloei en de vruchtzetting toe tot wel 200
stuks dit jaar. Onderzoek leidde naar citrussoorten, die mediterrane of
tropische voorkeuren hebben en dus zeker geen winter van 15 graden
vorst zouden kunne overleven.
Bijzonder
Toch zijn er citrussoorten, die winterhard zijn: De wilde citroen is een
bladverliezende, langzaam groeiende kleine boom die 3 m hoog en breed
worden kan worden en tegen 20 graden vorst kan. Eerst verschijnen de
witte, sterk naar sinasappel geurende bloemen. Daarna komen de
drielobbige bladeren tevoorschijn. De stengels zijn kantig tot afgeplat en
olijfkleurig groen. De gele vruchten lijken op kleine sinaasappels of
mandarijnen. Zij bevatten veel pitten, hebben een dun vachtje op hun
schil en zijn door hun gehalte aan bitterstoffen niet lekker. Maar zij zijn
sierraden voor de tuin. De wilde citroen is zelfbestuivend, bloeit op
tweejarige twijgen en wordt vaak gebruikt als onderstam om andere
citrussoorten op te enten. In Korea zijn de vruchten bekend als middel
tegen verstopping, eczeem en koorts. Sap en vruchtvlees kunnen voor
jam gebruikt worden, de schil kan men kandijen.
Waar
De wilde citroen komt in het wild voor in de koude gebieden van Korea,
Japan en China. De struik in mijn tuin is de enige van deze soort die ik in
de Haarlemmermeer ken. Indien u ook bijzonder bomen kent die de
moeite waard zijn in een route opgenomen te worden horen wij het graag.