Eén van de eerste bloeiende kruidachtige planten van het jaar is het gevlekt longkruid. Het is een vaste plant die deel uitmaakt van de Ruwbladigenfamilie. De
bladen zijn donkergroen en hebben kenmerkende lichtgroene vlekken. De plant heeft
een lange wortelstok. Longkruid houdt van een beschaduwde plek en doet het goed
op kleigrond en vochtige bodems. De plant zaait zich gemakkelijk uit waarbij dan
verschillende bloe- en groeivormen kunnen ontstaan. Met zo′n 10 – 30 cm hoogte en
30 cm breedte en grote mate van slakbestendigheid is het een ideale
bodembedekker voor beschaduwde plaatsen.

Bijzonder

Longkruid wordt vaak aangehaald als voorbeeld van de signatuurleer die in de 16e
eeuw en ook daarna het medisch denken in Europa domineerde. De signatuurleer
stelde dat het gebruik van de plant door zijn uiterlijk werd aangegeven en zo werd
longkruid dus voorgeschreven bij ziektes van de longen.
Kenmerkend voor deze familie is dat de bloemen zowel azuurblauw, paars, roze tot
geheel wit kunnen zijn. Deze kleur is afhankelijk van de zuurgraad van de bodem. In
zure bodems neigt de kleur meer naar roze, in basische bodems naar blauw.

Waar

Gevlekt longkruid is een Midden-Europese plant. Het is echter ook een populaire
tuinplant en juist in tuinen verwildert zij vaak. In Nederland wordt de plant alleen als
oorspronkelijk wild gezien in het oosten van Zuid-Limburg. Daarbuiten geldt zij als
verwilderd of ingeburgerd. Ook wordt zij tot de stinsenplanten gerekend.
In de Heimanshof komt ook het smalbladig longkruid voor, dat geen vlekken heeft.