De wijngaardslak is een grote huisjesslak, die de respectabele leeftijd van 5 jaar kan bereiken. Buiten de Benelux, waar de wijngaardslak vrij zeldzaam is, komt deze soort
algemeen voor in grote delen van Europa en is over de hele wereld uitgezet. In
Nederland is de wijngaardslak beschermd, en mag niet worden gevangen, laat staan
opgegeten.
De wijngaardslak komt voor in bossen, tuinen en graslanden. Een levensvoorwaarde
voor deze slak is, dat er flink wat kalk aanwezig moet zijn om zijn huisje van op te
bouwen. In de herfst zoekt de slak een schuilplaats op, bijvoorbeeld in een
houtstapel, en maakt een dekseltje om zich te beschermen. Zoals bij alle slakken is
vorst funest vanwege het waterige lichaam.
Bijzonder
De wijngaardslak is hermafrodiet ofwel tweeslachtig en als twee exemplaren elkaar in
de juiste stemming tegenkomen, vindt paring plaats. Hierbij is één dier passief, en
gedraagt zich als vrouwtje. De andere is actief en brengt zaadcellen in het lichaam
van de partner door een harde, kalkachtige pijl in het lichaam van het ′vrouwtje′ te
schieten, waarna de zaadcellen de eicellen opzoeken. Nadat de ene slak ′geschoten′
heeft, worden de rollen omgedraaid en er vindt dus wederzijdse bevruchting plaats.
De eitjes worden in kleine holletjes gelegd en komen na enkele weken uit.
Waar
:
De wijngaardslak komt voor in Zuid-Limburg, waar hij door de Romeinen
geïntroduceerd zou zijn. Verder is hij door de mens op vele plekken gebracht. Vooral
in het Gooi en de kalkrijke Noord- en Zuid-Hollandse Duinen zijn er redelijke
populaties. In de Haarlemmermeer is een grote populatie van enige duizenden
exemplaren al 30 jaar in De Heimanshof aanwezig. De schelpenpaden, de
Mergelheuvel en de grote massa en variatie aan plantensoorten zullen hieraan debet
zijn. Het is bekend dat er andere plekken zijn waar de slak voorkomt in de
Haarlemmermeer, maar een precies beeld ontbreekt.
Status:Beschermde rode lijst soort