De afgelopen week werd gedomineerd door 2 zaken, naast hetgewone werk wat gewoondoroging.
Crowdfunding
Natuur en biodiversiteit komen er structureel bekaaid af, zolang ‘groen’ vooral als kostenpost wordt beschouwd en vooral ‘netjes’ moet zijn. Toch zijn er altijd hoopvolle mogelijkheden. Zo stimuleert de Provincie Noord- Holland projecten die biodiversiteit verhogen. De 4 nieuwe projecten van Stichting MEERGroen in de IJtochtzone van Overbos en Floriande, Houtwijkerveld, het Jansonius terrein in het Oude Buurtje en het Stenenveld in Bornholm, allemaal in Hoofddorp, zijn toegelaten tot dit initiatief. Zij maken kans op een premie van €10.000, de hard nodig is om deze 14 ha optimaal tot bloei te brengen, met alle kleine en grotere dieren en mensen die daarvan profiteren en genieten. Maar die premie komt alleen in zicht als er voldoende mensen blijk geven van betrokkenheid en steun door op dit project te stemmen en/of met een crowdfunding bijdrage.
Lees meer hierover op crowdfundingvoornatuur.nl/meergroen en steun dit project. De crowd funding periode loopt van 15 november tm 2 december.
Code Rood
Code Rood is de titel gewordenvan het boek met de maatschappij analyse en aanpak van MEERgroen> De ondertitel is ′In Oorlog met de Leefomgeving geworden′.Dit boke is nu bijen druk klaar om in de Sinterklaas- en Kerst periode een ′kerst overweging′ mee te geven Het voorwoord luidt als volgt:
Franke van der Laan is ecoloog met een lange carrière bij de VN, in het bedrijfsleven
en in natuur- en milieuorganisaties. Als ecoloog is hij een generalist die vakgebied-overstijgend kijkt en werkt. Hij heeft een helicopterview en is een op-en-top systeemdenker. Altijd gespitst op de sterke en zwakke (knel-)punten van complexe systemen. Zijn drive en zijn tomeloze energie ontleent hij aan 2 zaken:
1. Plezier en genieten van groen: elke stap in de natuur levert hem inspirerende ontdekkingen op;
2. Een toenemende zorg over de manier waarop de mens (onnodig) zijn eigen leefomgeving vernietigt door de steeds verder oprukkende verstedelijking, zonder oog voor natuurlijke wetten van ecologisch evenwicht.
Zijn hele leven staat in het teken van het vinden (en toepassen) van ‘handvatten’
waarmee de mensheid een halt kan toeroepen aan de vele ecologische crises
die we over ons hebben afgeroepen. Na de klimaatconferentie in Kopenhagen (2009) die stuk
liep op wie het eerst de beurs zou trekken (en bleek dat de overheden ‘het’ dus niet zouden
gaan doen) besloot hij zijn analyse, drijfveren en oplossingen dan maar zelf te
gaan uitwerken. Het resultaat daarvan is dit boek, dat tegelijkertijd (helaas tenenkrommend) herkenbaar en hoopvol is. Daarbij volgt hij een weinig gebruikelijke aanpak: hij kiest ervoor om zich te beperken tot de hoofdlijn, en doet uit de doeken wat er rond ecologische crises – zoals het klimaat – speelt en wat er zou moeten veranderen. Hij verliest zich hierbij gelukkig niet in details. Dat verschilt hemelsbreed van de meeste wetenschappelijke verhandelingen die ons trakteren op uitputtende beschrijvingen en vermoeien met duizenden pagina’s tekst en cijfers waarbij vrijwel iedereen direct de rode lijn uit het oog verliest.
Hij slaagt er daarmee in zowel de achterliggende oorzaken en hindernissen als mogelijke oplossingen helder naar voren te brengen. Het is daarom geenszins een defaitistisch boek geworden. Wel haarscherp en to the point. Het drukt ons met de neus op de ecologische feiten. We dienen als mensheid de huidige realiteit onder ogen te komen en eindelijk de urgentie van het klimaatprobleem in te zien. Die urgentie wordt in de meeste studies en technische klimaatoplossingen uit het oog verloren. We zouden nog wel even de tijd hebben; maar zoveel tijd hebben we niet meer…. De aarde geeft ons reeds lange tijd signalen en rode vlaggen af. Het wordt nu eens tijd deze serieus te nemen! Alleen dan kunnen we de strijd voor onze leefomgeving winnen!
Franke biedt met dit boek zowel een ‘sense of urgency’ en kennis van achterliggende ecologische dynamieken (het is al 5 over 12) als een doorwaadbare plaats: een te belopen route uit het moeras van vingerwijzen, wegkijken en verantwoordelijkheden doorschuiven naar latere generaties. Hij komt tot een werkbare en werkzame aanpak richting een duurzame toekomst. Om samen het probleem af te wenden en er iets moois van te maken. Voor de mens, natuur en milieu. Zodat we weer generaties lang kunnen genieten van alle flora en fauna die deze wereld te bieden heeft!
—–
Hoofdstuk 1 geeft een onderbouwing van de aanpak en de ervaring waarop Van der Laan zijn analyse en oplossingen baseert. Hoofdstuk 2 gaat over de aard van ecologische systemen, en wat daarbij de mooie alsook de gevaarlijke kanten zijn die je (als bestuurder en burger) in ’t oog moet hebben. Een eenmaal op hol geslagen ecosysteem is namelijk lastig weer in de hand te krijgen. In hoofdstuk 3 wordt duidelijk waarom we de handschoen niet eerder opgepakt hebben. Er wordt een twintigtal (!) weerstanden en complicerende factoren benoemd, waarmee het duidelijk wordt waarom het klimaatprobleem tot nu toe zo’n taai vraagstuk is. Hoofdstuk 4 en 5 gaan over een respectievelijk ‘korte lange termijn’ oplossing voor het klimaat probleem (en vele andere ecologische problemen) en de meer definitieve oplossing die Van der Laan voorstaat.
Laten we niet langer dansen op de vulkaan..
De mens mag zich weer herinneren en terdege beseffen dat we onderdeel vormen van een levende aarde waar wij als soort afhankelijk van zijn. We mogen dan we aan het hoofd van de ‘food chain’ staan, maar dat geeft ons ook een verantwoordelijkheid richting volgende generaties.