Afgelopen weekend was het nationale natuurwerkdag waar we al een jaar of 15 aan mee doen. Maar de publiciteit op landelijk en provinciaal niveau was minimaal. En wij kregen wel twee keer een voorpagina artikel, maar dat was pas 3-4 dagen voor het evenement. We hadden ingeschreven met 7 projecten en overal stonden mensen klaar om nieuwe belangstellenden op te vangen, maar er kwamen slechts 3 mensenop af voor al die projecten. Dus wat nog nooit is gebeurt, is dat we alle projecten hebben afgeblazen en de mensen gevraagd hebben naar een project van een andere organisatie: de Heimanshof te komen.Want met onze eigen groepen werken we elke week al door de week.
Wat deze week rond half november opviel, was dat ondanks de eerste nachtvorst er nog zoveel planten een soort tweede voorjaar leken te hebben: de meeste planten bloeien een week of 5-6 lang en zetten dan zaad. Maar deze week zagen we overal planten die opnieuw gingen bloeien: wat denk je van deze volop bloeiende klaprozen bv. En ook moederkruid, wat ook heerlijk ruikt kan er wat van. En verder zagen we vlop bloeiende bramenbeemdkroon, Bont kroonkruid, kaasjeskruid, teunisbloem en de stalkaars met nieuwe bloemen,terwijl ze eerder uitgebloeid waren.
In landgoed Groenendaal in Heemstede hebben we deze week twee keer gewerkt. Op dinsdag met een groep in het kader van de natuurwerkdag, die zin had om een keer esdoorns te verwijderen. En op vrijdag met de reguliere groep aan een andere klus: Dwars door dat Landgoed loopt een oude weg, die verbazing wekkend genoeg Sparrenlaan heet, terwijl er alleen maar oude dennen langs staan. Die weg is rond 1980 als doorgaande weg afgesloten. En vanaf die tijd lijkt de natuur bezig om terrein te winnen. Daardoor is de weg en het fietspad er naast een stuk smaller geworden. Omdat mensen de neiging hebben om dan het midden van de overblijvende bestrating te kiezen, rukt de natuur steeds verder op. Zo zag het er uit voordat we begonnen. Hierover is de uitdrukking ontstaan: ‘de kantjes eraf lopen’. Dat wil letterlijk zeggen dat je op de randen van de bestrating moet lopen zodat het gras niet verder oprukt. Wij hebben met 18 mensen 6 uur lang flink die kantjes er afgestoken. We waren zelf verbaasd van de hoeveelheid werk die we konden verzetten, want de Sparrenlaan is maar liefst 600 m lang en dat aan 4 randen. Best voldoeningscheppend werk dus.