Na de donkere dagen rond kerst en zeker door de ruimhartige portie sneeuw van deze winter, hebben velen behoefte aan het voorjaar. Voor
wie het wil zien, zijn voorjaarstekenen al volop aanwezig. Met de
jeugdclub van de Heimanshof zijn we daarom met het jaarlijkse
fenologieproject gestart: we houden voor vogels bij wanneer de eersten
gaan zingen of terugkomen uit het zuiden, voor insecten wanneer ze voor
het eerst uit de winterrust komen en voor planten wanneer de eerste
bloemen per soort verschijnen. Er gaat dan een wereld open: sinds half
december bloeit de reuzensneeuwklok, sinds 2 weken de
boerensneeuwklok en sinds vandaag de winteraconiet. En ook de de
wrangwortel staat op het punt van bloeien. Wrangwortel is een zeer
zeldzame rode lijst soort uit de kerstroosfamilie. Het is een plant die in al
zijn onderdelen giftig is. Zelfs wrijven aan de plant kan irritatie geven, net
als bij zijn naaste familielid: het stinkend nieskruid. De plant bloeit in de
winter met groene bloemen.
Bijzonder
Voor de vreemde naam zijn twee verklaringen: 1: Wrang is het
droogstaan van de koeien. Dit wordt veroorzaakt door een bacterie die
een ontsteking veroorzaakt in de uier. Vroeger werd een stukje wortel van
de wrangwortel onder de huid aangebracht om deze ontsteking te
genezen. 2: Van een uitspraak van Eli Heimans (naamgever van De
Heimanshof): ´doet iemand een hap in de wortel in de mening een
delicatesse voor zich te hebben, dan krijgt men het gevoel alsof zijn tong
wordt rondgedraaid en uitgewrongen en de tanden met geweld achterste
voren in de kaken worden gedraaid´.
Waar
Wrangwortel is een bergplant uit Midden- en West-Europa, die in
Nederland zijn noordelijkste verspreiding heeft. De plant wordt gerekend
tot de stinsenplanten en groeit in het wild in Limburg en in het
rivierengebied. Elders staat hij vooral in heemparken en buitenplaatsen.
In de Haarlemmermeer houden we ons aanbevolen voor informatie over
groeiplaatsen