De meeste mensen zijn wel bekend met de kurkeik, die in mediterrane landen groeit. Zijn kurkschors kan wel 3-5 cm dik worden. Maar de schors van de meeste bomen bevat kurk als isolatie materiaal. De ene boom meer dan de ander. Een soort die in Nederland groeit met opvallende kurklijsten is de iep. Deze week kwam ik een fraai exemplaar tegen met dikke kurklijsten, die daarnaast ook nog eens massaal in bloei stond. Iepen zijn zgn naaktbloeiers. Ze bloeien en maken zaad voordat ze in blad komen. En op elk plek waar een blad komt zat een bloem(foto).Gek genoeg bleek bij verder nazoeken dat de opvallende kurklijsten geen soortskenmerk zijn. Ze komen voor bij de gladde iep, maar ook bij de ruwe iep en de kruising daar van die de Hollandse iep wordt genoemd. Deze kurklijsten zouden een isolerende functie kunnen hebben, maar ook een rol kunnen spelen om vraat te ‘demotiveren’. Iepen hebben nl een zeer voedzame bast, die bij veel dier- en insecten soorten erg gewild is. In tijden van voedselschaarste werd zelfs door mensen iepenbast in voedingsmiddelen verwerkt.
Bijzonder
Een iep met kurk lijsten is dus waarschijnlijk een gladde iep, maar in de winter zijn iepensoorten niet met zekerheid te determineren. De massale bloei geeft aan dat de iep een windbestuiver is. Windbestuivers moeten enorme hoeveelheden pollen produceren om er een paar op een andere bloem te krijgen. En bladeren zitten bij windbestuiving alleen maar in de weg. Iepen zaden hebben de vorm van een muntstukje. En veel mensen denken dat de groene muntjes de bladeren zijn. Als deze zaden dan na 2 weken afrijpen en er kruiwagens vol met bruine zaden door de straat waaien denken sommige mensen dat de bomen hun blad verliezen en ziek zijn, maar kort daarop komen dan pas de echte bladeren. Alle iepenbladeren kenmerken zich door een gezaagde rand en een scheve bladvoet: dwz de linker en de rechterkant van het blad bij de blad steel zitten ongelijk.
Waar
Iepen komen op het hele noordelijk half rond voor.