Op al 20 jaar dode wilgenstammen in De Heimanshof verschenen afgelopen tijd intrigerende felroze bolletjes van een 0,5 — 1 cm groot. Het gebeurde bij de omslag van het zeer natte augustusweer naar het wat zonniger septemberweer.
Dit soort bolletjes bestaan er in allerlei soorten, maten en kleuren. Ze zijn een verschijningsvorm van een van de ca 500 bekende slijmzwammensoorten. Slijmzwammen leven vrij als amoeben in rot hout en jagen daar op bacteriën en schimmels. Door het natte weer hebben ze zich massaal vermenigvuldigd. Bij droger weer krijgen ze het benauwd en trekken ze naar elkaar toe om sporen te vormen.
Deze roze soort heeft 2 namen: bloedweizwam, maar makkelijker in het geheugen ligt de naam blote billenzwam. Over een paar dagen kan waargenomen worden dat deze slijmzwammen zich verplaatsen.
De zachte smeuïge samenstelling, de felle kleren en de verplaatsingen hebben bijgedragen aan mythevorming rond slijmzwammen. Een aantal hebben dan ook veelzeggende namen zoals heksenboter.
Bijzonder
Slijmzwammen zijn uiterst bijzondere creaturen: Naast het plantenrijk, het dierenrijk en het bacterierijk vormen zij een eigen uiterst onbekend koninkrijk.
Dat ze een apart rijk vormen komt door de aggregatie fase: de loslevende amoeben kruipen samen in de vorm van een zogenaamd plasmodium. De waargenomen roze bolletjes zijn deze plasmodia. In die plasmodia speelt zich een verschijnsel af dat nergens anders bij levende wezens bekend is: alle celwanden van de samengekropen amoeben lossen op en de celkernen ervan gaan zich gedragen als zelfstandige wezens.
In een complex proces vormen deze de sporen die na het openbreken van de verdroogde wand verwaaien en weer uitgroeien tot een nieuwe generatie amoeben. Vroeger waren slijmzwammen zo algemeen dat soorten die fel geel of roze of rood waren, verzameld werden om als kleurstof in verven gebruikt te worden.
Waar
Blote billen zwammen zijn algemeen en komen wereldwijd voor. In De Heimanshof zijn ze nog te vinden.