Als deze column verschijnt zijn overal de klaprozen massaal in bloei gegaan.
Bijv. in de 6 ha bloemen weides in Overbos, Floriande, Haarlemmermeerse Bos, Houtwijkerveld en het Groene Carré, die sinds 2009 door de Heimanshof /Stichting MEERGroen i.s.m. de gemeente en Recreatieschap Spaarnwoude ingezaaid zijn. En natuurlijk ook in De Heimanshof zelf.
Er komen wereldwijd ca 60 soorten voor, waarvan een vijftal in Nederland. De grote klaproos is het meest bekend is (foto). Daarnaast bestaan er ook de kleine, de ruige, de bleke en de bastaard klaproos en de slaapbol.
In de natuur kunnen planten en dieren alleen voortbestaan als ze onder bepaalde condities sterker zijn dan alle andere. Bij planten is een van de strategieën daarbij of je een ‘sprinter’ of een ‘stayer’ bent.
Een stayer is een plant die langzaam maar onstuitbaar groeit en iedereen er uitdrukt. Kweekgras of het beruchte zevenblad zijn bij uitstek soorten met een stayeraanpak.
De klaproos is bij uitstek een voorbeeld van de sprinters. De plant groeit uit een minuscuul zaadje, vooral op (door de mens) kaal gemaakte plekken waar de concurrentie van andere soorten is weggeploegd of -gefreesd. Een klaproos kan op vruchtbare grond 1 x 1 x 1 m groot worden en krijgt daarbij honderden bloemen die allemaal honderden zaden maken. Deze zaden kunnen tientallen jaren in de grond blijven (omdat ze veel olie bevatten) om bij geschikte omstandigheden weer in groei te exploderen.
De klaproos is mijn favoriete voorbeeld om aan te tonen dat er geen onkruid bestaat in de natuur. Onkruid is nl. een denigrerende term vanuit menselijk nutsdenken. En elke plant die bestaat heeft net zo goed zijn plek onder de zon verdiend als wij mensen zelf. Dat neemt niet weg dat we in een groentetuintje van 1.5 bij 4 m niet 10.000 klaprozen willen. Eentje is leuk en vrolijk en de andere 9999 zijn daarom ongewenst. Maar op een andere plek kunnen zij wel degelijk een rol vervullen en daarom zijn zij geen onkruid. Volgende week verder.