De laatste weken is het een lust voor het oor om door De Heimanshof te
lopen. Naast een elke minuut roepende groene specht en een miauwende
buizerd telde ik vandaag maar liefst 10 soorten roepende en fluitende
zangvogels met de lente in het hoofd. Het betrof de pimpel- en de
koolmees, zanglijster, putter, vink, heggenmus, winterkoning, roodborst
en groenling en 1 soort die ik maar niet thuis kon brengen.
Het was een klein bewegelijk vogeltje dat in groepen hoog in de lariksen,
berken en elzen zat en zich duidelijk te goed deed aan de eindeloze
voorraad zaadjes die daar bij warm weer uit vrij komen. En daarbij
stroomde een onafgebroken stroom van gezellige geluidjes naar beneden.
Maar zien lieten ze zich niet- tot vandaag. Ik twijfelde tussen sijs,
barmsijs en Europese kanarie en het bleken sijsjes.
Bijzonder
De sijs behoort tot de vinkachtigen, net als de vink, de putter en de
groenling en is een van de kleinste soorten. Net iets groter dan een
pimpelmees. Als vinkachtige eet hij voornamelijk zaden en hangt daarbij
vaak behendig aan het uiteinde van een dunne tak.
Waar
De sijs is vooral een vogel van naaldbossen. Enkele decennia geleden was
de sijs als broedvogel nog zeldzaam in Nederland. Tegenwoordig broeden
jaarlijks enkele duizenden sijzen in Nederland en dan vooral in het oosten
van het land. Veel vogels uit Scandinavië en Rusland overwinteren in
Nederland, waardoor de vogel ´s winters in veel grotere aantallen
aanwezig is. In de winter komt de sijs ook meer buiten naaldbossen voor.
En dat verklaart de sijsjes in De Heimanshof. Dat ze al ruim 2 maanden
hier verblijven, geeft hoop dat ze hier misschien ook genoeg voedsel
vinden om te blijven broeden. Gezien hun gezellige stemmingmakerij in
het vroege voorjaar zou dat een aanwinst voor de flora en fauna van de
Haarlemmermeer zijn. Graag hoor ik waar ze nog meer in onze polder zijn
waargenomen