De foto van deze bijzonder fraaie kever kreeg ik toegestuurd van Cees Versluis. De naam Roodtipbasterdweekschildkever is bijna niet uit te spreken, maar er zit wel een zekere logica in. Roodtipkever komt van het achterste deel van de dekschilden, die opvallend rood gekleurd zijn. En het is een weekschildkever. Dat is een uitgebreid groep van kevers waarvan de dekschilden niet erg hard zijn en niet hun hele achterlijf bedekken. Hun vleugels zitten opgevouwen onder die dekschilden. Kortschildroofkevers maken het wat dat betreft nog bonter. Die hebben een schildje dat maar een derde van hun achterlijf bedekt en hun vleugels zitten zeer ingewikkeld opgevouwen. Onvoorstelbaar dat ze die zo snel kunnen uitklappen door de aderen in de vleugels vol te pompen. De meest bekende soort weekschildkever in Nederland is het Rode soldaatje. In Nederland komen zon 50 soorten weekschildkevers voor. Dat is een zeer algemene kever die in de zomer massaal op bloemen, vooral schermbloemen zoals wilde wortel te vinden is.
Bijzonder
Weekschildkevers zijn roofinsecten die op andere insecten jagen. Het zijn alleseters. De larve leeft van wormen en slakken, andere insectenlarven zoals vliegen- en muggenlarven, maar eet ook plantendelen. Een volwassen soldaatje eet vooral nectar, pollen, honingdauw, bladluizen en andere insecten. Deze kever is dan ook erg geliefd in de tuin. Die jacht is de voornaamste reden dat ze veel op die schermbloemen zitten. Want die produceren veel nectar waar insecten op af komen. Maar ze eten ook nectar en stuifmeel van de bloemen zelf. De Roodtipbasterdweekschildkever heeft een speciale manier om zich te verdedigen. Net zoals andere kevers zoals het lieveheersbeestje, bladhaantjes en oliekevers kunnen, kan hij als hij zich bedreigd voelt, bloed uit de kniegewrichten laten vloeien. Dit heet reflexbloeden. De afweerstoffen in het bloed zijn giftig, hebben een bijtende werking en ruiken vies.
Waar
De Roodtipbasterdweekschildkever heeft een voorkeur voor bloemrijke ruige graslanden. Ze komen in heel Europa voor.