Weerbaarheid
Er sluipt de laatste tijd een nieuwe onzekerheid binnen in onze samenleving. Dat komt deels door de inval van Rusland in Ukraine maar ook klimaatontwikkelingen spelen een rol. Dat gevoel wordt verkocht onder de noemer weerbaarheid. Iedereen moet opeens een noodpakket thuis hebben om 3 dagen te kunnen overleven. Ook is de overheid opeens bang dat er een grote stroomuitval kan plaats vanden.
Aan de ene kant lijkt het me dat prima om een beetje weerbaar te worden, maar de maner waarop komt een beetje over als mosterd na de maaltijd. Met een paar flessen water en een radio op batterijen gaan we het echt niet redden als er iets ernstigs gebeurt. Het probleem zit veel dieper. We zijn een welvaartssamenleving en verzorgingsstaat geworden, die zo afhankelijk is gemaakt van miljoenen internationale netwerken, dat zaken als weerbaarheid, zelfvoorziening en ruggengraat al tientallen jaren geleden uit het raam zijn gegooid. Zo lijkt het belangrijker dat je 3- 4x voor alles over verzekerd bent dan datje er voor zorgt datje die verzekering niet nodig hebt. Het gros van de mensen woont in een huis met CV waar alles stil valt als er geen gas meer is of stroom. Ik ben zelf bewust in een huis gaan wonen met een open haard zodat ik altijd warmte kan genereren en wat voedsel betref zijn we als MEERGroen helemaal gericht op -biologische- zelfvoorziening. Ook wat geneesmiddelen betreft is het droevig gesteld. Niemand weet meer welke medicinale planten je uit de natuur kunt halen. We zoeken als MEERGroen permanent de verbinding met deze van de natuur afgerichte samenleving om er samen iets leuks van te maken. Dat hebben we nooit als weerbaarheid geclassificeerd. Maar als de pleuris uitbreekt, kun je het beste bij MEERGroen zitten om niet 3 dagen maar een paar jaar te overleven. Die kennis en infrastructuur willen we graag delen. Hierbij dan ook een oproep aan de overheid en mensen die zich daarover zorgen maken om intensiever met ons samen te werken.
Verzuring en dode fruitbomen
In de loop van mei met de droogte op zijn hoogtepunt, werd het duidelijk dat er iets goed mis was in de boomgaard op Lincolnpark. Bijna de helft van de fruitboompjes en de fruitstruiken was opeens aan het dood gaan ( foto). En dat kwam niet door de droogte want we hadden net onze watervoorziening op orde en sproeiden doorlopend. Sinds die tijd zijn we aan het uitzoeken geweest was er speelde. Het was ons al duidelijk dat de akker waar we zaten, voor we kwamen, biologisch vrijwel dood was. Een oorzaak was het doorlopend gebruik -meer dan 80 jaar lang- van zware machines, die de grond zo hadden gecompacteerd dat we er zelfs met zware spaden niet dieper da 10 cm in konden komen. Het vrijwel totaal ontbreken van wormen en insecten wijten we aan het feit dat deze akker , net als bijna het hele platteland dood is gespoten met ‘gewasbeschermingsmiddelen’. De harde grond en die biodiversiteit hebben we in 2 jaar een flinke opknapbeurt gegeven met veel compost en zorg. Maar wat er nu gebeurde was iets anders. We zijn daarom gaan graven in de harde grond en hebben de zuurgraad gemeten. Het beste niveau voor planten is 7 (neutraal). Waar de boompjes dood gingen was die 3 of 4 en de waarden bv in de windsingel waar er wel vitale planten stonden waren 5 of 6. Dat klinkt niet erg veel, maar de zuurgraad (pH) is een logaritmische schaal en het verschil tussen 3 en 6 is dus een factor 1000 (10x10x10). We denken dat in onze ondergrond katteklei zit met veel H2S (rotte eieren). Dat ontstaat als de grond langdurig onder water staat dus zuurstofloos wordt. Door de droogte is dat water verdwenen en is er lucht binnengedrongen over 4 maanden. Als zuurstof reageert met H2S krijg je H2SO4 en dat is zwavelzuur (wat Indiërs gebruiken om hun vrouw te straffen bij vermoedde ontrouw….) Nu we de oorzaak waarschijnlijk weten, is het zaak om aan een oplossing te werken. En dat betekent dat we veel kalk moeten toevoegen om de grond minder zuur te maken. En hopelijk trekken de fruitbomen en- struiken dan weer bij.
Franke van der Laan
Stichting MEERGroen
MeerBomen.Nu
Klimaatburgemeester Haarlemmermeer 2021-2025