De naam schorpioenvlieg klinkt vervaarlijk. Maar dit vrij algemene insect van ca 2.5 cm groot is volstrekt ongevaarlijk Die naam heeft hij gekregen omdat alleen het mannetje een soort omhoog gebogen haak aan zijn achterlijf heeft. Die haak heeft geen angel en wordt alleen gebruikt om het vrouwtje vast te pakken bij de paring. De foto toont een vrouwtje van boven en de onderste inzet de haak van het mannetje van opzij. Ook de kop van dit insect is wel bijzonder met een slurf. Die slurf hebben zowel mannetjes als vrouwtjes. (bovenste inzet) Met deze kenmerken is de schorpioenvlieg makkelijk te herkennen. Er komen in Nederland 5 sterk op elkaar lijkende soorten voor.
Bijzonder
Voor de paring begint en hij met de haak het vrouwtje vasthoudt, brengt het mannetje een huwelijksgeschenk van dode insecten of organisch afval. Hij laat ook een donkerbruine druppel vocht die hij uitspuugt op een blad vallen. Dit goedje smaakt zoet en daar is het vrouwtje gek op. Het vrouwtje legt haar eieren in een holletje in de grond. De larven die daar uitkruipen zijn bruinzwarte rupsen, die net als hun ouders verse dode insecten en plantaardige resten eten. Ook zijn b.v. bramen en meeldauw een lekkernij. Meeldauw wordt door bladluizen gefabriceerd en is ook een zoetstof. Mieren en schorpioenvliegen “melken” deze luizen door ze te strelen. Luizen produceren deze afscheiding ter bescherming. Maar mieren en schorpioenvliegen vinden dat nou juist heel erg lekker en doen de luizen geen kwaad en beschermen ze daarom tegen andere insecten. Schorpioenvliegen kunnen zonder dat de spin het merkt een prooi uit hun web halen zonder dat ze zelf er verstrikt in raken. Op de een of andere manier merkt de spin de trilling in het web niet op. Wetenschappers zijn er nog steeds niet achter hoe de schorpioenvlieg dat voor elkaar krijgt.
Waar
De schorpioenvlieg heeft de voorkeur voor bosranden waar het liefst een beetje vochtig en beschaduwd is.