Vaste Lupine

Wie wandelt in Buitenschot of daar langs rijdt over de N201 ziet daar op dit moment grote klonen van paarsbloeiende planten staan. Die zijn er nog over van de bloemenweides die daar ingezaaid werden na de aanleg van het ’geluidskunstwerk’ om het grondlawaai van taxiënde vliegtuigen naar de ’milieubaan’ te reduceren. Of die reductie ooit gelukt is? Ik hoor er nooit meer iets over. Maar die paarse planten zijn wel een opvallende soort. Het zijn Vaste Lupines. Lupines zijn vlinderbloemigen en deze soort is een vaste plant. Lupines komen uit Noord Amerika maar zijn al in de 19^e eeuw in Europa en ook in Nederland ingevoerd als sierplant voor vee- voer, voor menselijke consumptie en om de bodemkwaliteit en het stikstofgehalte van landbouwgrond te verbeteren. Sindsdien zijn ze flink ingeburgerd. Lupine wortelt erg diep waardoor een vervolggewas lossere bodems treft.

 Bijzonder

In Noord Amerika komen wel 200 soorten Lupines voor. Drie daarvan komen ook in Europa voor. Deze vaste plant is het meest algemeen en kan tot 120 cm hoog worden. Er zijn inmiddels allerlei kleurvariëteiten gekweekt, van paars tot wit, geel en rood. Dankzij een symbiose met stikstofbindende bacteriën in wortelknolletjes kunnen Lupine (en alle ander vlinderbloemigen) stikstof uit de lucht binden. Zo maakt hij zijn eigen kunstmest en kan daarom op arme grond groeien. Lupine maakt grote zaden van ca een halve cm. Dat is zo groot dat het ook rendabel is om ze als veevoer en voor menselijke consumptie te kweken, meestal in de vorm van lupinemeel. Australië is de grootste teler met 1 miljoen ton per jaar. Lupine is van dezelfde familie als de pinda dus er zijn ook mensen die er allergisch voor zijn.

 Waar

Lupines komen veel voor als sierplant in tuinen en doen het goed op droge wat armere gronden en daar verwilderen ze makkelijk.