Er waren deze week diverse leuke ontwikkelingen. Ten eerste konden we drie nieuwe bomenhubs in gebruik nemen: in Aalsmeer, in Beemster en in Zoetermeer. Daarmee is inmiddels het aantal van deze inname- en uitgiftepunten in Nederland van 60 naar 200 gegroeid. Dat is goed nieuws want rond elk hub schaart zich een actieve groep betrokken mensen. Zaterdag 27 november is de eerste van 2 nationale Doneer- een -zaailing dagen. Het idee daarachter is dat we met een paar mensen wel een miljoen bomen kunnen gaan verzamelen, maar het is de bedoeling dat iedereen betrokken raakt. Een manier om dat te stimuleren is om iedereen in zijn tuin of terreinen te laten rondkijken om overtallige exemplaren beschikbaar te maken. Zelfs de krant de Guardian in Engeland heeft naar aanleiding hiervan een artikel gewijd aan onze aanpak. We gaan dus nu internationaal (en volgende maand ook in België) en dat is hard nodig.
Om die 1 miljoen bomen te verzamelen in 5 maanden, oftewel in 150 dagen, moeten we gemiddeld elke dag 7.000 boompjes verzamelen. Daar zaten we vorig seizoen lang niet aan, maar nu, na 1 maand boompjes verzamelen, beginnen we in de buurt te komen. Dat is goed nieuws. Leve de bomenplanner en al die mensen die zich daar actief en zelfstandig voor inschrijven. Het gaat dus lekker holderdebolder met het proces en dat loopt nu zo goed dat we niet genoeg tijd hebben om op alle plekken waar we mogen oogsten, ook te kunnen oogsten. Volgende week gaan we daar proberen een mouw aan te passen. Het leuke is dat je, op elke plek waar we aan de gang gaan, je gewoon een schatgraver en ontdekkingsreiziger voelt: Op de ene plek kom je 1.000 kersenbomen tegen op een andere 200 walnotenbomen dan weer 1.000 vlinderstruiken en ga zo maar door. Het is een spelletje ‘ecoloog in luilekkerland’ en iedereen die meedoet geniet met volle teugen. Zo bouw je maatschappelijk, commercieel en politiek draagvlak.
Ecologisch kijken
De enige ervaring deze week die pijn deed was dat we op een terrein mochten oogsten waar een woningbouw-project gaat komen. Dat terrein lag sinds de onteigening al 10 jaar braak. Om de bouw te kunnen starten moest er bodemonderzoek worden gedaan. Dat is op zich normaal maar de mannen die de boringen zouden zetten, hadden zich met zo’n grof geweld door de beplanting gebaand dat er stroken van 10 -15 m breed gewoon verhakseld waren met bergen versplinterde bomen. En zelfs dat is nog enigszins te begrijpen. Wat het meeste pijn deed was dat de betrokken mensen van de gemeente, projectontwikkelaars en aannemers het niet eens leken te zien dat er zoveel grof geweld was gebruikt en dat er duizenden voor ons waardevolle bomen, zaailingen en stekken verloren waren gegaan. Ze leken gewoon blind voor alles wat levend groen is. En dat lijkt een beetje de hoofdlijn van het denken over groen. Groen is of ‘schaam-‘of aankleedgroen of rotzooi of een kostenpost en iets wat in de weg zit. Pas als het doods en ‘netjes’ is zoals een gazon, past het in hun wereldbeeld en alleen beton en asfalt vertegenwoordigen echte waarde. Met onze acties hopen we stap voor stap deze vorm van denken en blindheid te kantelen.
Graag krijgen we reacties op onze blogs en suggesties voor onderwerpen
Franke van de Laan
Stichting MEERGroen
Meerbomen.nu
Klimaatburgemeester Haarlemmermeer