leiding geven
We hebben de droogste en warmste juni maand sinds het bijhouden van de weergegevens achter de rug. Leve de klimaat verandering. Ik durf nauwelijks 10- 0f 20 jaar vooruit te denken als het in dit tempo ( exponentieel) verder gaat. Het wereld ecosysteem gaat ons mensen nog met een paar rare (nare) koekjes van eigen deeg trakteren. Zeer langzaam worden de meeste mensen ( en dus ook de trend volgende politici) zich bewust dat er wat moet gebeuren. Deze week waren er weer 2 treffende voorbeelden hoe het niet moet ;7 partijen sluiten een klimaatwet af met veel trom geroffel. Alle maal mooie en goede voornemens, maarde grote truc is da ze het zo geformuleerd hebben dat er niets afdwingbaar is. En gezien de behoefte om vooral niet vooraan te willen lopen komt er dus weinig of niets van terecht. Maar de heren politici zijn weer 3-5 jaar af van het gezeur dat ze niets doen. Een tweede vootbeeld was at we als Nederland ( eindelijk) een milieu tax op vliegen gaan invoeren. Maar onder invloed van de lobby partijen (KLM Schiphol) natuurlijk belachelijk weinig : €3.86 voor een vlucht binnen Europa:Daar gaat niemand minder om vliegen .De minister formuleerde het op het journaal treffend: ‘De tax moest natuurlijk veel hoger zijn om effect te hebben, maar ja ze moesten ook rekening houden met de economie’. De koopmansgeest (oftewel de economie) op korte termijn wordt toch nog steeds belangrijker gevonden. Ik had zin hem toe te roepen: met de houding bent u over 10- 20 jaar verantwoordelijk voor het totaal instorten van de economie!
Opvoeding
Waar
onze leiders het laten afweten om te leiden, laten dicht bij huis vele ouders het ook afweten om op te voeden. Regelmatig en ook deze week weer vele malen, lopen wij in onze projecten aan tegen hoe de jeugd met zijn leefomgeving omgaat en hoe ouders daar (geen) sturing aan geven.
Eerste voorbeeld; op dit moment zijn de appeltjes en peertjes van dit jaar nog zurige kleine bolletjes. Daar is nog geen kraak of smaak aan. Die laat je dus hangen, zou je denken, tot ze lekker rijp zijn. Maar ( vooral) de jeugd is zover afgeraakt van hoe je met fruit omgaat ( alleen appels in een plastic zak zijn herkenbaar) dat ze zonder er bij na te denken massaal zo’n appeltje van de boom rukken er hun tanden inzetten om hem dan met de meest bezigde kreet van de jeugd:Eoewieee! Weg te gooien. Als dat eenmaal gebeurt is tot daar aan toe. Maar het gebeurt zo massaal dat er bv van onze bomen op Meermond geen enkel stuks fruit rijp wordt. En de ouders staan er bij en hebben alleen oog voor hun smart phone
Een tweede voorbeeld: buiten spelen is heel belang ij om motorische vaardigheden te ontwikkelen en een gezonde conditie op te bouwen. Daarom hebben we bv Meermond gemaakt. Je kunt daar hutten bowuen, rennen, met water spelen en wat niet al. Daar legen we samen met de gemeente ook talloze takken stammen voor klaar. Helaas is er een ( grote) categorie jeugd die bij buiten spelen niets beters weet te verzinnen dan takken en stammen stuk te slaan, liefst tegen levende bomen. En het meest gebezigde spel is het domweg in het water donderen van alles wat los en vast zit. Deze week moesten we wel geteld 76 takken en stammen, samen goed voor 1500 kg hout uit het water (blubber) trekken. En dat was de 15e keer dit jaar. Daar kijgen we heel erg genoeg van!!
En ook hier weten ouders geen sturing aan te geven.
Ik heb wel eens het gevoel dat we in beschaving al een tijdje de stijgende lijn kwijt zijn en we weer aan het afdalen zijn naar het niveau van de Neanderthaler.