Deze week kwam ik regel matig een insect tegen die als een kolibri stil kon staan in de lucht. Hij was bruin met een soort bontjasje net als hommels en hij had een zuigsnuit die bijna net zo lang was als de rest van z’n lichaam (foto). Het leek dus verdacht veel op een solitaire bij. Solitaire bijen bestaan naast sociale bijen zoals hommels en honingbijen, waarbij er maar 1 koningin is die de eieren legt. Bij solitaire bijen legt elk vrouwtje eieren. Vooral de solitaire bijen hebben het moeilijk in onze samenleving bij gebrek aan een bloemenvariatie, gebrek aan nestgelegenheid en door het menselijk spuitgedrag. Tot mijn eigen verbazing leerde nader onderzoek dat ook ik gefopt was door mimicry. Mimicry komt veel voor in de natuur. Zo doen onschuldige zweefvliegen zich bijna standaard voor als wespen of bijen in de hoop dat predatoren zoals vogels zich niet aan hun durven te wagen. Deze ‘bij’ bleek dat ook te doen en te horen bij de familie van de wolzwevers.
Bijzonder
Wolzwevers zijn een soort vliegen. Wereldwijd zijn er tot dusver 5500 soorten ontdekt, waarvan er een 20-tal in Nederland voorkomen. Wolzwevers hebben wel iets met bijen. Net als de muurrouwzwever die ik eerder behandeld heb (en die van metselbijen leeft) is de gewone wolzwever een jager op zandbijen. Zandbijen gebruiken geen holletjes in hout, maar graven holletjes in zand, waarin ze hun eieren leggen. De volwassen wolzwever leeft van nectar uit bloemen waar de nectar heel diep zit zoals hondsdraf en andere lipbloemigen. Vandaar de lange snuit. De larven van de wolzwever worden groot ten koste van die van de zandbij gastheer. Moeder wolzwever dropt haar eitjes in de nestgangen van zandbijen waar de larve zich tegoed doe aan voedselvoorraad die moeder zandbij heeft aangelegd en ze eten ook de larve op.
Waar
De wolzwever is te vinden in de buurt van zonnige zandhellingen, waar zandbijen voorkomen. Z’n verspreidingsgebied is het warmere deel van Europa en Azië en Noord-Afrika.