Het onderwerp van deze week is eigenlijk niet de soort haagwinde, maar het verschijnsel ‘onkruid’. Het woord ‘onkruid’ ligt een heleboel mensen voor in de mond. Ze gebruiken dat woord zonder zich te realiseren welke wereld daarachter schuilgaat. Vergelijk ‘onkruid’ maar eens met ’onding’. Daarmee bedoelen we dat iets helemaal niets waard is. Met ‘onkruid’ geven we ons dus een vrijbrief om die planten te vuur en te zwaard uit te roeien. Vaak met gif zoals ’round-up’. Lekker makkelijk, maar de na-effecten in de grond en vooral het oppervlakte water zien we niet en die zijn flink serieus. Even serieus is het gebruik van grote tractoren, waarmee gras en andere kruiden ‘geklepeld’ oftewel vermalen worden. Daar mee verrijken we de ondergrond zo, dat er veel ongewenste grassen, distels en brandnetels gaan groeien. Zo versterken we ons vooroordeel dat groen een kostenpost en lastig is.
Bijzonder
Bij ecologisch beheer kennen we geen onkruid. Elke plant heeft nl wel een functie of een toepassing of het nu medicinaal is of dat zijn bloem of blad eetbaar is. En andere organismen hebben net zo’n lange evolutie achter de rug als wij en dus net zo veel recht op een bestaan. Ecologisch beheer is gericht op maximale biodiversiteit, door planten die toch niet uit te roeien zijn terug te dringen naar een niveau dat andere planten meer ruimte krijgen. De klaproos is een mooi voorbeeld:eentje in de tuin is een sieraad, maar bij10.000 op een groentetuintje wieden we er echt wel 9999 weg. We noemen die 9999 ‘ongewenste planten’. Dat klinkt een stuk vriendelijker. Alleen met haagwinde ben ik minder coulant. Dat is een plant die ik alleen maar door onder water zetten op een acceptabel niveau kan houden, en dat kan niet overal. Dus is ben allergisch voor z’n witte worteltjes (foto) waarvan een stukje van een halve cm al weer uitgroeit tot een plant van 4 m in alle richtingen.
Waar
Haagwinde is een klimplant die graag in bosranden en in tuinen groeit en witte trompetvormige bloemen heeft (inzet).