Bij het plukken van bramen (dat kan tot ver in oktober als je de plant
vanaf augustus systematisch oogst) vielen er overal groene wantsen van
de bladeren en vruchten. Het waren stinkwantsen. De groene stinkwants
is een planteneter die zijn steeksnuit in de groene delen van planten prikt
en de sappen opzuigt. De naam stinkwants, slaat op de smerig ruikende
substantie die uit klieren aan de zijkant van het borststuk worden
afgescheiden ter verdediging. De groene stinkwants heeft net als alle
schildwantsen de vorm van een (wapen)schild. De soort wordt 12-14 mm
en de sexen zijn identiek. Wantsen en ook bv sprinkhanen kennen een
onvolledige gedaanteverwisseling waarbij de onvolwassen dieren (nymfen)
vleugelloos zijn maar al op de ouderdieren lijken. Andere insecten, zoals
vliegen kennen een volledige gedaanteverwisseling met een wormachtige
larve, die na de laatste vervelling een popstadium krijgt waarna ze in één
keer veranderen naar het volwassen insect. De nimf van de groene
stinkwants doorloopt 5 stadia, met telkens een vervelling ertussen.
Opmerkelijk is dat ieder nimfstadium een eigen bouw maar ook
kleurpatroon heeft (zie foto). Bij de paring lopen de identiek uitziende
partners met de achterlijven tegen elkaar een tijdje rond. Bij de meeste
andere insecten klimt het mannetje op het vrouwtje en is zo te
herkennen. De groene stinkwants produceert ongeveer 100 eitjes.
Bijzonder
De stinkwants leeft van plantensappen die met de steeksnuit worden
opgezogen. Hierdoor wordt schade aangericht aan gewassen en bovendien
krijgen de planten een typische “wantsengeur”. De groene stinkwants kan
van kleur veranderen. Vlak voor de winterslaap kleurt de wants bruin om
in de lente weer groen te worden. Met hun normale groene kleur zouden
ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren.
Dit was het eerste deel over de stinkwants. Volgende week het 2e deel.