De natuur is in juni op zijn mooist, met het grootste aantal bloeiende planten. Meestal
is de bloemenpracht te bewonderen in bermen en in tuinen.
Aan de Sweelincksingel in Hoofddorp- Oost was in die tijd een indrukwekkende
bloemenpracht in het water van de vijver te bewonderen. Bijna de hele oppervlakte
van de vijver is dan bedekt met een wit bloemetje met een geel hartje dat net 5 cm
boven het water wordt opgetild door een dicht massa van volledig onder water
groeiende planten. Het kan in dit geval niet gaan om een wier zoals Canadese
waterpest of gedoornd hoornblad, want die bloeien niet.
Het gaat om een boterbloem en wel de waterranonkel. Van de Waterranonkel-familie
komen in Nederland 7 soorten voor. De enige die al zijn stengels en bladeren onder
water houdt en alleen het bloemetje boven water drukt, is de stijve waterranonkel.
Bijzonder
Alle waterranonkels hebben bladeren die zo diep ingesneden zijn dat ze bijna alleen
uit draadvormige slippen lijken te bestaan.
Deze soort heet ‘stijf’ omdat de bladeren niet zoals bij de andere soorten als zij uit het
water getild worden slap naar beneden gaan hangen, maar in dezelfde stand blijven
staan.
Waar
De stijve waterranonkel houdt van een zonnige plek en vrij ondiep voedselrijk water,
dat ook wel een beetje brak mag zijn en liefst een klein beetje moet stromen. De
bodem mag voor deze soort zowel venig als kleiig zijn. Daarom komt deze soort het
meest in West-Nederland voor.
Voorkomen: niet algemeen en niet zeldzaam
Status: niet speciaal beschermd